पोळल्या आठवणी
पोळल्या त्या भावना...
राख झाली हृदयाची न
आमच्या पाडल्या वाटण्या....
कधी विलग झालोच नव्हतो
आज पडद्याची भिंत आहे...
मी ह्याची न तो त्याचा आता
हाकेलाही मज्जाव आहे...
किती त्या वचनांची झाली
उगाचची दैना बघा...
त्याच्या विना घेतलेला हा
आज पहिला श्वास आहे...
एकाच वसरीवरती बसून
अंतर मैलाचे आमच्यात आज
हसतो तो ही न मी ही पण
हा आतला आकांत भयाण आहे...
प्रिय माझा हा न प्रिय त्याचा तो
खेळ आमचा रंगतो आन
खेळायला आम्ही बाद गडी
पण आव जिंकण्याचा आणतो...
एकाच अंगणात डाव
नियती भारी टाकून जाते
जन्माच्या सोबतींना असेच
मुलामुलांत वाटून देते...
तांबे अस्मिता